2 jaar geleden zat ik nog elke avond op de bank naar de tv te kijken, nou heb ik een redelijk fysiek inspannende baan dus echt gek is het niet. Maar ik miste iets, sportief zijn, je helemaal kunnen geven en jezelf lichamelijk uitputten. Regelmatig ging ik hardlopen, vaak een maand lang 2 x in de week en dan weer maanden niet. Het was hardlopen omdat ik wilde hardlopen, maar als die wil even weg was ging het hardlopen dus niet door. Ik had geen doel voor ogen en vandaar dat mijn sportieve momenten meestal van korte duur waren.
Begin 2013 kwam daar verandering in. "doe je mee met een obstacle run?"......"een wat?!"was daarop mijn antwoord. Al snel kwam een omschrijving voorbij die mij aansprak, een stormbaan achtige hindernisloop met veel modder. "ja tuurlijk doe ik mee! Maar dan moeten we nog wel even trainen". Dit was het eerste moment in mijn leven dat ik ging hardlopen omdat ik een doel voor ogen had, op dat moment de 12km uitlopen in Maart dat jaar.
De obstacle run zelf was een fantastische eerste kennismaking met deze runs, een groots opgezet evenement met enorm veel obstakels en modderrrrr (helaas heeft Mud Masters dit in mijn ogen daarna nooit meer kunnen evenaren). Het volbrengen van de run, de vriendelijke sfeer tijdens zo een run en het overwinnen van de obstakels geeft een super gevoel. Dit gevoel bleek super verslavend want al snel stond de volgende run op het programma.
"Dan heb je je doelen nu bereikt". De doelen die ik mezelf gesteld heb voor 2014 heb ik idd behaald, maar ik heb niet het gevoel dat dit het hoogst haalbare is, dus we gaan door. Momenteel staat mijn leven buiten mijn werk bijna compleet in het teken van het WK OCR, heel veel trainen dus zowel voor als na werk.
Gelukkig heb ik vrienden en familie die me hierin ondersteunen en collega's waarmee ik samen train.
Ik wil het hoogst haalbare voor mij dit jaar in oktober waarmaken, ik ga er alles aan doen om een mooi eindresultaat neer te zetten en obstakels die voor die tijd opdoemen zal ik overwinnen.
Want Obstacle running is Mijn sport, Mijn passie!!
Begin 2013 kwam daar verandering in. "doe je mee met een obstacle run?"......"een wat?!"was daarop mijn antwoord. Al snel kwam een omschrijving voorbij die mij aansprak, een stormbaan achtige hindernisloop met veel modder. "ja tuurlijk doe ik mee! Maar dan moeten we nog wel even trainen". Dit was het eerste moment in mijn leven dat ik ging hardlopen omdat ik een doel voor ogen had, op dat moment de 12km uitlopen in Maart dat jaar.De obstacle run zelf was een fantastische eerste kennismaking met deze runs, een groots opgezet evenement met enorm veel obstakels en modderrrrr (helaas heeft Mud Masters dit in mijn ogen daarna nooit meer kunnen evenaren). Het volbrengen van de run, de vriendelijke sfeer tijdens zo een run en het overwinnen van de obstakels geeft een super gevoel. Dit gevoel bleek super verslavend want al snel stond de volgende run op het programma.
Steeds meer runs kwamen op de agenda te staan en het trainen hiervoor werd ook steeds meer uitgebreid, langere afstanden lopen en snellere tijden neerzetten. In 2014 werd het trainen beloond in de vorm van het uitlopen van de "Iron Viking" en het kwalificeren voor het WK OCR in Amerika.
"Dan heb je je doelen nu bereikt". De doelen die ik mezelf gesteld heb voor 2014 heb ik idd behaald, maar ik heb niet het gevoel dat dit het hoogst haalbare is, dus we gaan door. Momenteel staat mijn leven buiten mijn werk bijna compleet in het teken van het WK OCR, heel veel trainen dus zowel voor als na werk.Gelukkig heb ik vrienden en familie die me hierin ondersteunen en collega's waarmee ik samen train.Ik wil het hoogst haalbare voor mij dit jaar in oktober waarmaken, ik ga er alles aan doen om een mooi eindresultaat neer te zetten en obstakels die voor die tijd opdoemen zal ik overwinnen.
Want Obstacle running is Mijn sport, Mijn passie!!
